نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار گروه حقوق عمومی ـ بینالملل، دانشکده حقوق، دانشگاه قم، قم، جمهوری اسلامی ایران
2 کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، مشهد، جمهوری اسلامی ایران
3 دانشگاه آزاد اسلامی اسلامی، تهران غرب، تهران، جمهوری اسلامی ایران
چکیده
اساساً پدیده تروریسم بینالملل در جامعه جهانی همواره با نگرانیهایی روبهرو بوده است که این ظرفیت را دارد که فضای سیاسی کشورها را مختل نماید. از طرفی تردد و جابهجایی مداوم افراد منتسب به این جریانها نیز، معضل دیگری است که کشورها با آن دستوپنجه نرم میکنند. این پژوهش به این موضوع پرداخته است که اساساً رویکرد دولتها در قبال پدیده پناهندگی و حقوق متعاقب آن بهمنظور پناه دادن به جریان تروریسم بینالملل روند ایذایی نسبت به دولتها بوده و به دلایل مختلف سعی در محرومیت و ممانعت از پناهندگی این افراد دارد که بهصورت معمول سایر افراد پناهنده از این روند آسیب میبینند. در همینراستا قطعنامه 1373 شورای امنیت و همچنین مقاولهنامه 1951 نیز اشارهای به حمایت از قربانیان تروریسم داشته است. با اتخاذ رویکرد توصیفی ـ تحلیلی و بهصورت کتابخانهای، این پژوهش درصدد است به این سؤال پاسخ دهد که حمایت از پناهندگان چه ارتباطی با پدیده تروریسم دارد و چگونه میتوان بین آنها تفکیک قائل شد؟ یافتههای این پژوهش حاکی از آن است که کشورهای پناهندهپذیر میبایست بهمنظور ریشهکنسازی جریان تروریسم بینالملل نسبت به اجرای قطعنامهها و برنامههای مطروحه در مقاولهنامهها و پیمانهای موجود در زمینه دفاع از قربانیان تروریسم و همچنین به پیشگیری از جرائم پناهندگان سعی کنند و با نظارت بر آنها بین پناهندگان واقعی و تروریستها تفکیک قائل شوند.
کلیدواژهها