نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
* دانشجوی دکتری حقوق عمومی، دانشگاه امام صادق علیهالسلام، تهران، ایران.
چکیده
همواره میزان و نحوه ورود و دخالت دولت در امور شهروندان مورد بحث اندیشمندان بوده است. این امر سببشده تا در تلاقی اعمال صلاح و منفعت جامعه و آزادی افراد گاهی اندیشمندان به هر یک از این دو سو تمایل پیدا کنند. بهعبارت بهتر نقش هرکدام در اندیشههای گوناگون سبب تعیین حوزه دخالت دولت در امور مختلف میشود. در این حین مسئلهای که مطرح میشود این است که دولتها علاوه بر منفعت جامعه، تا چه اندازه صلاحیت ورود به حوزه فردی افراد، برای رساندن سود به آنان (جلوگیری از ضرر) دارد. عدهای با مطرح نمودن مفهوم پدرمآبی حقوقی، قائل به دخالت دولت در حوزههای فردی، همانند یک پدر هستند. این مسئله در مبانی اسلامی نیز قابل پیگیری است. لذا این سؤال بهوجود میآید که پدرمآبی حقوقی با مبانی اسلامی چه رابطهای دارد و آیا پدرمآبی حقوقی با موازین اسلامی سازگاری دارد؟ نگارنده با روش توصیفی ـ تحلیلی پس از جستجو در مفاهیم اسلامی، معتقد است، پدرمآبی حقوقی بهصورت کلی با قاعده لاضرر، منع آسیب به خود، فلسفه دین و امر به معروف و نهی از منکر توجیهپذیر میباشد.
کلیدواژهها