نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد پیوسته، دانشکده معارف اسلامی و حقوق، دانشگاه امام صادق علیهالسلام، تهران، ایران.
چکیده
آنچه که در ارتباط با اصل 27 قانون اساسی به چشم میخورد تصریح بر آزادی عامه مردم در بیان نظرات خود به شیوه جمعی است؛ اما ظهور این آزادی در بستر جامعه با چالشهایی مواجه بوده که از جمله آنها وجود شروطی است که در این اصل به آنها اشاره شده و علاوه بر آن ملاحظات سیاسی و امنیتی است که معمولاً دولتها را به سمت محافظهکاری میکشاند. در این نوشتار سعی بر این است تا ابتدا به تبیین این محدودیتها پرداخته شود و در ادامه با روشی توصیفی ـ تحلیلی و شیوه گردآوری منابع کتابخانهای به این پرسشها جواب داده شود که آیا اصل آزادی تشکیل اجتماعات و راهپیماییها با شرط أخذ مجوز قابل جمع است یا خیر؟ وظیفه دولت در به رسمیت شناختن، برگزاری و تشکیل اجتماعات و راهپیماییها و تضمین آزادی مذکور برای ملت چیست؟ آیا اصل 27 قانون اساسی میتواند مجوزی برای وضع محدودیتهایی جهت برگزاری تجمعات و راهپیماییها باشد؟ و یا اینکه بر اساس این اصل صرف اعلام قصد انجام راهپیمایی کافی به نظر میرسد؟ و در انتها پس از نقد مصوبهای از دولت در جهت اجراییسازی این آزادی، به بیان پیشنهاداتی از جمله ایجاد کمیسیون و سامانه راهبریِ اجتماعات و اعتراضات مردمی و تعیین و تبیین حدود و ثغور دو قید نظم عمومی و مبانی اسلام به منظور عملیاتیشدن این آزادیِ مشروع مردم خواهیم پرداخت.
کلیدواژهها
وبسایتها