نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانشآموخته دکتری حقوق بینالملل، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
چکیده
در دوران معاصر شاهد انسانیشدن حقوق بینالملل در پی بینالمللیشدن حقوق انسانی و نیز انسانیشدن امنیت و پذیرش امنیت انسانی در جامعه بینالمللی هستیم. بیماریهای جهانگیری مانند کرونا به مثابه یک دغدغه مشترک یا نگرانی جمعی بشری قابل ارزیابی هستند که ضمن آنکه امنیت انسانی را به مخاطره میافکنند، در صورت عدم مدیریت صحیح و کارآمد میتوانند به تهدیدی علیه امنیت ملی کشورها و حتی تهدیدی علیه صلح و امنیت بینالمللی مبدل شوند. در این مقاله با روشی توصیفی ـ تحلیلی، قلمرو مفهومی حق بر سلامت به عنوان مهمترین حق در معرض خطر این ویروس مورد واکاوی قرارگرفته و عملکرد سازمان بهداشت جهانی در این رابطه مورد ارزیابی قرار میگیرد. این مقاله بدیننتیجه رهنمون میشود که حق بر سلامت به عنوان حقی اجتماعی که متعلق به نسل دوم حقوق بشر است و بنا به خصلت ذاتی خود نیازمند مداخله ایجابی دولتهاست اما در زمان بروز بیماریهای جهانگیری مانند کرونا، اقدام انفرادی دولتها کارآمدنبوده و حصول نتیجه در گرو همکاری، هماهنگی و همبستگی بینالمللی است.
کلیدواژهها
کتابنامه