Human Rights and Citizenship

International NGOs and securing Citizens' Rights during the Coronavirus Epidemic

Document Type : Original Article

Authors

1 Phd student of Public International Law, Faculty of Law and Political Sciences, University of Tehran, Tehran, Iran.

2 Assistant Professor, Department of Public Law, Faculty of Law and Political Science, University of Tehran, Tehran, Iran.

Abstract

In the wake of the Corona virus epidemic, which has plagued many countries around the world, unilateral US sanctions on Iran have exacerbated these problems and posed serious obstacles to securing citizenship rights. In these cases, governments are mainly trying to use all available capacities to get out of these problems. One of the contexts and capacities that has always helped countries to achieve their rights is non-governmental organizations. However, in the Iranian legal system, not only is this platform not used properly, but there are basically serious obstacles in the way of using these capacities. In this study, in order to answer the question of what are the solutions to get out of the current situation of the legal system around non-governmental organizations, in order to benefit and ensure civil rights during the Corona virus, the international capacities and harms of the domestic system are addressed. Finally, solutions in three areas are presented. It should be noted that the research method used in this paper is descriptive-analytical and the method of collecting library information.

Keywords

  1. کتابنامه‌

    1. آیین‌نامه اجرایی ‌تأسیس و فعالیت سازمان‌های مرد‌م نهاد، مصوب 1384 هیئت وزیران.
    2. آیین‌نامه‌ تشکل‌های مردم نهاد، مصوب 1395 هیئت وزیران.
    3. آیین‌نامه ساماندهی کودکان خیابانی، مصوب 1384 هیئت وزیران.
    4. دستورالعمل نحوه مشارکت و تعامل نهاد‌های مردمی با قوه قضائیه، مصوب 1398 رئیس قوه قضائیه
    5. قانون آیین دادرسی کیفری، مصوب 1392 مجلس شورای اسلامی و اصلاحی 1394.
    6. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران.
    7. قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، مصوب 11/06/1383 مجلس شورای اسلامی.
    8. جاوید، محمدجواد؛ شهریاری افشار، صفیه و سوری، عباس (1396). نقش سازمان‌های غیردولتی در ارتقای حقوق بشر: مطالعه موردی فدراسیون بین‌المللی برنامه‌ریزی خانواده در پیشگیری از ایدز. مجله حقوق پزشکی، (40)، بهار، صص. 9-29.
    9. رمضانی قوام‌آبادی، محمدحسین (1387). حضور سازمان‌های غیردولتی در پیشگاه مراجع قضایی بین‌المللی. فصلنامه حقوق، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، 38(2)، تابستان، صص. 153-172.
    10. زمانی، سید قاسم (1395). مجموعه اسناد بین‌المللی. تهران: شهر دانش.
    11. ضیائی بیگدلی، محمدرضا (1396). حقوق بین‌الملل عمومی. تهران: گنج دانش.
    12. گلشن پژوه، محمودرضا (1388). سازمان‌های غیردولتی گسترش مداوم و بی‌وقفه در نظام سازمان ملل. پژوهش‌نامه روابط بین‌الملل. (39)، مرداد، صص. 135-151.
    13. مصلح، محمد (1396). حقوق شهروندی در قوانین ایران و قوانین بین‌المللی. اولین همایش بین‌المللی و سومین همایش ملی پژوهش‌های مدیریت و علوم انسانی. 13 اردیبهشت 1396، دانشگاه تهران.

     

    1. Calnan, Scott (2008). The Effectiveness of Domestic Human Rights NGOs. Martinus Nijhoff Publishers.
    2. Carey, Henry. F. & Richmond, Oliver P. (2003). Mitigating Conflict: the role of NGOs. Frank Cass Publishers.
    3. Consultative relationship between the United Nations and non-governmental organizations, E/RES/1996/31.
    4. ECOSOC resolution of 27 February 1950. E/RES/1950/288.
    5. Human Rights Council Complaint Procedure, HRC, available at https://www.ohchr.org/en/hr-bodies/hrc/complaint-procedure/hrc-complaint-procedure-index, accessed at 10 June 2022.
    6. Report of the committee on Non-Governmental Organization on its 2017 resumed session, decision 2016/236 of 25 July 2016.
    7. Special Rapporteur's statement of Human Rights Council on 25 March 2020, on the negative impact of the unilateral coercive measures on the enjoyment of human rights, by Alena Douhan.
    8. Statute of the International Court of Justice.
    9. United Nations Charter
Human Rights and Citizenship
Volume 5, Issue 2 - Serial Number 10
October 2020
Pages 153-172