Human Rights and Citizenship

Analysis of the relationship between paternalism and restriction of citizens' rights and freedoms in the Iranian legal system .

Document Type : Original Article

Author

PhD Student in Public Law, Faculty Islamic Study and Law, Imam Sadiq (AS) University, Tehran, Iran.

Abstract

Attention to the principles of restricting the rights and freedoms of citizens in society is one of the issues that play an important role in explaining the restriction of rights and freedoms of citizens by legal systems. In the meantime, paying attention to the self-interest of individuals in legislation is an approach that is called "paternalism" in the philosophy of law. The adoption of this theory expands the scope of criminalization and restriction of actions based solely on the "principle of harm". Given the existence of Article 40 of the Constitution, which states that the conditions for exercising the rights of individuals are "no harm to others" and "prohibition of encroachment on public interests", the question arises as to "What is the legal status of Iran?" The present study seeks to answer this question with an analytical-descriptive method and with library tools. Justification of legislation based on paternalism and the existence of examples in private law as well as criminal law, which seems to be able to justify their existence in the Iranian legal system based on this view, causes the determination of legislative criteria in the Iranian legal system beyond the principle of harm. To know.

Keywords

  1. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مصوب 1368.
  2. قانون جرایم رایانه‌ای مصوب 1388.
  3. قانون حمایت از خانواده مصوب 1391.
  4. قانون مدنی مصوب 1314.
  5. اصغرنیا، مرتضی و بهشتی، محمدصادق (1395). «گذار از شهروندی ملی به شهروندی جهانی؛ با نسبت‌سنجی حقوق شهروندی و اخلاق زیستی». فصلنامه اخلاق زیستی، سال ششم، (21)، صص. 90-110.
  6. اصغری آقمشهدی، فخرالدین (1382). «جبران خسارت معنوی در حقوق ایران». پژوهش‌نامه علوم انسانی و اجتماعی، سال سوم، (9 و 10)، صص. 31-48.
  7. برهانی، محسن و رهبرپور، محمدرضا (1390). «چرایی جرم‌انگاری در قلمروی اخلاق زیستی». فصلنامه مطالعات حقوق خصوصی، (24)، صص. 41-60.
  8. بهادری جهرمی، علی و فتاحی زفرقندی، علی (1395). «محدودیت‌های آزادی‌های عمومی در حکومت‌های اسلامی و سکولار». پژوهش تطبیقی حقوق اسلام و غرب، (8)، صص. 1-20.
  9. جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1367). ترمینولوژی حقوق. تهران: گنج دانش.
  10. جمعی از نویسندگان (1399).‌ محشای قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران. تهران: نشر پژوهشکده شورای نگهبان.
  11. حبیب‌نژاد، سیداحمد (1395). «شرایط اعمال تحدید حقوق و آزادی‌ها با تأکید بر تحدید به نام نظم عمومی». حقوق طبیعی، (105)، صص. 53-78.
  12. صابر دوست،‌ مهناز (1397). حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران و مواضع غرب.‌ تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
  13. موسوی، سیدمجتبی (1398). «امکان‌سنجی جرم‌انگاری خودکشی و خودزنی در حقوق کیفری ایران». قانون‌یار، (11)، صص. 51-80.
  14. مهاجری، مریم و مظاهری، معصومه (1392). «بازخوانی مبانی فقهی ترمیم خسارت معنوی با رویکردی بر حقوق غیرمالی زوجین». پژوهش‌نامه فقه و حقوق اسلامی، سال دهم، (34)، صص. 129-154.
  15. میل، جان استوارت (1385). درباره آزادی. ترجمه جواد شیخ‌الاسلامی، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
  16. نقیبی، سیدابوالقاسم (1390)، «قاعده لاضرر و جبران خسارت معنوی به خانواده». مبانی فقهی حقوق اسلامی، 4(7)، صص. 9-24.

 

  1. Bell John, Boyron Sophie & Whittaker Simon (1998). Principle Of French Law: Oxford; 671.
  2. Dworkin, Gerald (2010). Paternalism, in: Stanford Encyclopedia of Philosophy, URL=http://plato.stanford.edu/ entries/paternalism/.
  3. Feinberg, Joel (1985). Offence to others. New York: Oxford University Press.
  4. Wolfonden (1957). Roport of the Committee on Hemosexual offences and prostitution.
Human Rights and Citizenship
Volume 4, Issue 1 - Serial Number 7
May 2022
Pages 41-54