نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانشجوی دکتری حقوق عمومی، دانشکده معارف اسلامی و حقوق، دانشگاه امام صادق علیهالسلام، تهران، ایران.
چکیده
توجه به مبادی تحدید حقوق و آزادیهای شهروندان در جامعه از جمله مباحثی است که نقش مهمی در تبیین محدودسازی حقوق و آزادیهای شهروندان بهوسیله نظامهای حقوقی دارد. در این میان توجه به مصلحت خود افراد در قانونگذاری، رویکردی است که تحت عنوان «پترنالیسم» در فلسفه حقوق مطرح میشود. أخذ نظریه مزبور موجب میشود که دایره توجیه جرمانگاری و محدودسازی اعمال صرفاً مبتنی بر «اصل ضرر» وسعت یابد. با توجه بهوجود اصل 40 قانون اساسی که شرایط استیفای حقوق افراد را «عدم اضرار به غیر» و «منع تجاوز به منافع عمومی» بیان میکند، این سؤال شکل میگیرد که «نسبت میان نگاه قیّممآبانه و همچین تحدید حقوق و آزادیهای شهروندان در نظام حقوقی ایران به چه صورت است؟» پژوهش حاضر با روش تحلیلی ـ توصیفی و با ابزار کتابخانهای بهدنبال پاسخ به پرسش مذکور برمیآید. توجیه تقنین بر مبنای پترنالیسم و وجود مصادیقی در حقوق خصوصی و همچنین حقوق کیفری که بهنظر میرسد میتوان وجود آنها در نظام حقوقی ایران را مبتنی بر نگاه مذکور مدلّل ساخت، موجب میشود که تعیین ضوابط تقنین در نظام حقوقی ایران را فراتر از اصل ضرر بدانیم.
کلیدواژهها