Citation of the Charter of Citizenship Rights in the Administrative Justice Court

Document Type : Original Article

Authors

1 Assistant Professor of Law, Semnan University, Semnan, Iran

2 Master student of public law at Semnan University, Semnan, Iran

Abstract

Despite the recognition of part of the rights of the nation in Chapter 3 of the
Constitution of the Islamic Republic of Iran and the relevant ordinary laws,
the "Charter of Citizenship Rights" -2016 - is one of the most important legal
documents after the Islamic Revolution Which has officially recognized
legal rights under the title of citizenship rights. In the present study, in a
descriptive-analytical format, the possibility of invoking the Charter of
Citizenship Rights in the Administrative Justice Court was examined. The
findings of this study showed that considering the role of the President in the
political and administrative system of the Islamic Republic of Iran and
proving the legislative authority for this authority, the Charter of Citizenship
Rights should be considered as government regulations and in terms of
normative hierarchy under ordinary laws. Therefore, considering that in
accordance with Articles 167 and 170 of the Constitution and also the
procedure of the Administrative Justice Court, it is possible for judges of the
Court to invoke government regulations, this charter can be invoked in the
court proceedings within the limits of the law.

Keywords

  1. آل‌کجباف، حسین (1389). تابعیت در ایران و سایر کشورها. تهران: جنگل.
  2. اداره کل فرهنگ و روابط عمومی مجلس شورای اسلامی (1364). صورت مشروح مذاکرات مجلس بررسی نهایی قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران. تهران: چاپخانه مجلس شورای اسلامی، جلدهای سوم و چهارم.
  3. افتخاری‌پور، زهرا و آگاه، وحید (1397). «جایگاه منشور حقوق شهروندی در منابع حقوق ایران». سپهر سیاست، ۵(۱۷)، پاییز، صص. 51-57.
  4. بهادری جهرمی، محمد (1395). «جایگاه حقوقی تفسیر رسمی قانون اساسی در مقایسه با متن قانون اساسی با تأکید بر نظام حقوقی ایران». فصلنامه دانش حقوق عمومی، سال پنجم، (۱۴)، صص. 47-67.
  5. پروین، خیرالله (1395). حقوق بشر از نظر تا عمل. تهران: بنیاد حقوقی میزان.
  6. جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1378). ترمینولوژی حقوق. تهران: انتشارات گنج ‌دانش.
  7. جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1386). مبسوط در ترمینولوژی حقوق. تهران: انتشارات گنج دانش.
  8. دانش‌پژوه، مصطفی (1391). منابع حقوق. تهران: انتشارات جنگل.
  9. درودی، مجتبی (1390). «سلسله‌مراتب قانون‌گذاری در نظام اداری اسلامی». اسلام و پژوهش‌های مدیریتی، (۱)، صص. 153-172.
  10. رستمی، ولی (1392). مطالعه تطبیقی جایگاه رئیس جمهور در حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران. تهران: انتشارات خرسندی.
  11. سروی مقدم، مصطفی (1393). «تفسیر مفهوم شهروند در قوانین ایران». پژوهش‌نامه اندیشه‌های حقوقی، (4)، صص. 93-108.
  12. شریعت باقری، محمدجواد (1395). حقوق بین‌الملل خصوصی. تهران: بنیاد حقوقی میزان.
  13. طاهری، محسن (1395). «نقد و بررسی جایگاه حقوق شهروندی در نظام حقوقی ایران با نگاهی به منشور حقوق شهروندی». همایش ملی تبیین حقوق شهروندی، جهاد دانشگاهی آذربایجان غربی، گروه حقوق واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی، دوره 2.
  14. عزیزی، ستار و حاجی عزیزی، بیژن (1390). تابعیت در حقوق ایران و بین‌الملل. همدان: انتشارات دانشگاه بوعلی سینا.
  15. غفاری، میلاد (1393). ماهیت، آثار و جایگاه منشور حقوق شهروندی در نظام حقوق ایران. (پایان‌نامه کارشناسی ارشد). دانشگاه شیراز، شیراز، ایران.
  16. کاتوزیان، ناصر (1392). مقدمه علم حقوق و مطالعه در نظام حقوقی ایران. تهران: شرکت سهامی انتشار.
  17. کعبی، عباس (1394). تحلیل مبانی نظام جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر اصول قانون اساسی. تهران: انتشارات پژوهشکده شورای نگهبان.
  18. گرجی ازندریانی، علی‌اکبر (1388). در تکاپوی حقوق اساسی. تهران: جنگل.
  19. محسنی، رضاعلی (1389). «ابعاد و تحلیل حقوق شهروندی: راهکارهایی برای تربیت و آموزش حقوق شهروندی». فصلنامه مطالعات سیاسی. سال سوم، (10)، صص. 117-144.
  20. موسی‌زاده‌، رضا (1377). حقوق اداری. تهران: میزان.
  21. نجفی اسفاد، مرتضی و محسنی، فرید (1386). حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران. تهران: فردآفرین، انتشارات بین‌المللی المهدی.
  22. یاوری،‌ اسدالله و اژئر، زهرا (1396). «ریشه‌های شکل‌گیری ملت و تابعیت در روم باستان: از خانواده تا تابعیت، از شهروندی تا ملت». مطالعات حقوق تطبیقی، 8(1)، صص. 343-360.
  23. یزدی، محمد (1375). قانون اساسی برای همه. تهران: امیرکبیر.

 

  1. Garner, Bryan A. (2004). Black’s Law Dictionary. U.S: West Publishing Co., Eighth Edition.
  2. Sorensen, Max (1968). Manual of Public International Law. London: The University of Macmillan.