Human Rights and Citizenship

Challenges to freedom of assembly and protest in the Islamic Republic of Iran

Document Type : Original Article

Authors

Masters student in Faculty of Islamic Studies and Law, Imam Sadegh University, Tehran, Iran.

Abstract

What is seen in connection with Article 27 of the Constitution, is the stipulation of the public freedom of expression of the people collectively. But the emergence of this freedom in the context of society has faced challenges, including the existence of the conditions referred to in this principle, as well as the political and security considerations that often lead governments to conservatism. In this article tries to explain these restrictions first and then to answer the questions, whether the principle of "freedom of association and marches" with the condition of obtaining a collectible permit can be answered in a descriptive-analytical way and in the method of collecting library-internet resources. Is it or not? What is the duty of the government in recognizing and holding and organizing gatherings and marches and guaranteeing the mentioned right to the nation? Can Article 27 of the Constitution be a license to impose restrictions on rallies and demonstrations, or does it seem sufficient under this principle to merely declare the intention to hold rallies? And Finally, after criticizing the government's decision to implement this freedom, we will make suggestions for its implementation to ensure the legitimate freedoms of the people.
 

Keywords

  1. اسلامی، رضا و کمالوند، محمدمهدی (1393). «چالش‌های آزادی اجتماعات در سیستم حقوقی ایران در پرتو نظام بین‌الملل حقوق بشر». مجله حقوق بین‌الملل، 31(50)، صص. 187-222.
  2. اشکبوس، حمزه (1395). بررسی اصل بیست وهفتم؛ موضوع جلسات بیست و ششم، بیست و هشتم، شصت و چهارم و شصت و پنجم مشروح مذاکرات مجلس بررسی نهایی قانون اساسی سال 1358. تهران: پژوهشکده شورای نگهبان.
  3. ایمانی، عباس و قمطیری، امیررضا (1388). قانون اساسی در نظام حقوقی ایران. تهران: نامه هستی.
  4. بوشهری، جعفر (1376). مسائل حقوق اساسی. تهران: نشر دادگستر.
  5. بی‌نام (1364). صورت مشروح مذاکرات مجلس بررسی نهایی قانون اساسی جمهوری اسلا‌می ‌ایران، ج 1 و 3. تهران: اداره کل امور فرهنگی و روابط عمو‌می مجلس شورای اسلامی.
  6. حبیب‌نژاد، سیداحمد و سعید، سیده زهرا (1398). «بررسی حقوقی آزادی تحصن در نظام جمهوری اسلامی ایران با نگاهی تطبیقی به آزادی تجمع». دوفصلنامه حقوق تطبیقی، (1)، (پیاپی 111)، صص. 3-28.
  7. خلخالی، فرید (1383). «نظم عمومی و آزادی تجمع و تشکل، نشریه حقوق اساسی». نشریه حقوق اساسی، (3)، صص. 51-64.
  8. دوفار، ژان (1391). آزادی‌های گروهی (ترجمه علی‌اکبر گرجی ازندریانی). تهران: انتشارات مجد.
  9. رحمانی، امیر (1382)، «آزادی سیاسی و اجتماعی از دیدگاه قـرآن و نـهج‌البلاغه(1)؛ اصول تضمین‌کننده آزادی اجتماعی در نظام اسلام». فصلنامه حکومت اسلامی، (31)، صص. 195-221.
  10. زرگری‌نژاد، نسیم و رنجربیان، امیرحسین (1395). «چیستی و چگونگی اعمال حق تجمع مسالمت‌آمیز: تحلیل بر دستاورد گزارشگر ویژه ملل متحد». فصلنامه مطالعات حقوق عمومی، 46(2)، صص. 203-230.
  11. عالی‌پور، حسن (1386). «مدیریت حقوقی اجتماعات اعتراض‌آمیز». فصلنامه مطالعات راهبردی، (36)، صص. 349-379.
  12. عباسی، بیژن (1395). حقوق بشر و آزادی‌های بنیادین؛ سه نسل حقوق بشر در اسلام، ایران و اسناد بین‌المللی و منطقه‌ای. تهران: انتشارات دادگستر.
  13. قاسمی، آرین؛ گرجی ازندریانی، علی‌اکبر و احمدی، سید محمدصادق (1396). «صیانت‌گری و مشارکت‌افزایی: واکاوی تأثیر کارویژه‌های حق بر آزادی تجمع در مناسبات دولت و ملت». پژوهش حقوق عمومی، 20(61)، صص. 143-168.
  14. هاشمی، سید محمد (1384). حقوق بشر و آزادی‌های اساسی. تهران: نشر میزان.

 

وب‌سایت‌ها

  1. http://nazarat.shora-rc.ir/
  2. https://rc.majlis.ir/
  3. https://www.rrk.ir/
  4. https://divan-edalat.ir
  5. https://makarem.ir/

 

Human Rights and Citizenship
Volume 1, Issue 2 - Serial Number 2
November 2016
Pages 247-272